Dzieciństwo z czworgiem rodzeństwa spędziła na ulicy i w rodzinach zastępczych. Dziś pełni wysokie funkcje rządowe. Nowojorska prawniczka opowiada o ciężkiej walce, jaką stoczyła w drodze na szczyt. Od bezdomności, głodu i przemocy do imponującej kariery politycznej – porażająco szczera, chwytająca za gardło historia walki i nieugiętości wobec wszelkich przeciwności losu. Ulica, schronisko dla bezdomnych, parking za supermarketem, spanie w samochodzie, piwnica w domu nowego faceta matki albo strych... Dla Reginy i jej rodzeństwa bieżąca woda i stary materac to luksus. Na takie życie skazała ich matka. Wiecznie pijana, obrzuca dzieci wyzwiskami i bije je, brutalnie, do krwi. Spokój jest tylko wtedy, kiedy znika – na dzień albo na miesiąc. U kolejnego wujka albo Bóg wie gdzie. Wtedy dzieci radzą sobie same, a Regina zastępuje im matkę. „Organizują” jedzenie, ubranie. I nie zdradzają przed nikim, że są głodne i bite. Bo wtedy zabierze je opieka społeczna... Lecz to, czego boją się najbardziej, nadchodzi. Rodzeństwo zostaje rozdzielone i trafia do rodzin zastępczych. Dla Reginy zaczyna się kolejna walka – o odzyskanie Cherie, Camille, Normana i Roseanne. Regina Calcaterra opisuje, jak pomagając sobie wzajemnie, wraz z siostrami i bratem, przetrwali okrucieństwo matki, zaniedbanie, bezdomność, koszmar domów zastępczych. Mówi o marzeniach o lepszej przyszłości – dla siebie i dla nich. O uporze, z jakim szła naprzód: w wieku 14 lat uniezależniła się od opieki matki, potem skończyła college i studia prawnicze, rozpoczęła karierę w administracji stanowej. Pięknie napisana, dramatyczna autobiografia to opowieść o miłości i determinacji. Świadectwo, że można zmienić swoje życie, nawet od początku skazane na klęskę.